Εν αρχή ην ο Λόγος. Ο Λόγος κι εσύ εντός του.

Απ’ το πρώτο αρχέγονο ηλιογέννημα, προαιώνια,

ανταμοπάλλονται στο στήθος σου

η αγάπη και το φως Του Δημιουργού.

Μέλι και γάλα κι οξυγόνο. Βύζαγμα ζωής.

Από τότε. Με το πρώτο ιδωμένο φως και με το δοξάρι του ήλιου,

μελωδείς την ελπίδα και τη ζωή στις χορδές της ψυχής.

Τις καμπάνες των αστεριών που θ’ ανατείλουν ηχείς στα σπλάχνα σου,

μπουμπούκια της άνοιξης που, σαν γεννηθούν,

μες στον κόρφο σου αψηλώνουν να φτάσουν τον ήλιο.

Και, να! Της αγωνίας σου ο στήμονας γονιμοποίησε την γύρη της καρδιάς,

πινέλο Μιχαλάντζελο, με φως χρωμάτισε τις διαδρομές των αιώνων.

Κι όταν χειμώνας ματώνει την αναπνοή,

σπόρος γλυκύς το βλέμμα σου μες στο χιόνι του χρόνου,

βλασταίνει την ελπίδα της άνοιξης και ριζοβολά το χαμόγελο του ήλιου

κάτω από του πάγου το μαύρο σεντόνι.

Κι ήσουν πάντα η θαλπωρή, βάλσαμο στο λυγμό του φεγγαριού,

μα και καρνάγιο και μουράγιο κι αραξοβόλι στους κύκλους των καιρών.

Το ρολόι της ζωής μου έδειξες και μου χάρισες το ταξίδι.

Στα ηλιοτρόπια των καημών είσαι το αγιομένο φως

και η γαληνή αυγή στης καταιγίδας τη θάλασσα.

Τα μουγκρητά τα αγερόχρωμα μ’ ένα σου βλέμμα μαρμαρώνεις

και με το τραγούδι σου γαληνεύεις τον πόνο,

λαξεύοντας μες στις πληγές τον ήλιο.

Με κράτησες απ’ το χέρι, αφετηρία μου κι αφέτης μου στο φως,

από το πρώτο μου μέχρι το τελευταίο σου.

Μόνο εσύ μπορείς να κυοφορείς τη ζωή.

Μόνο εσύ ανθίζεις τον οίκο Του Θεού κι εντός του Τον αυγάζεις.

Στα αντερείσματα του χρόνου ξυπόλυτη ανεβαίνεις τον ακάνθινο Γολγοθά

που σου χάρισε η καρδιά σου.

Δε ζήτησες τίποτα. Έδωσες τα πάντα.

Είσαι η αγάπη. Είσαι η ζωή. Είσαι η μάνα!

4/5/2015

Ιωάννης Παναγάκος

Β΄ Βραβείο στον Διεθνή Λογοτεχνικό Διαγωνισμό του 2015 του Περιοδικού Λόγου, Τέχνης και Πολιτισμού «Κελαινώ» (1/11/2015).

ΤΟ ΦΑΡΙ

του Ιωάννη Παναγάκου

Μελίχρυσο σγουρό φαρί,

Πάνω στ’ ασπρόμαυρο σκαρί,

Τον παίκτη περιμένει!

Ν’ ανέβουνε στον ουρανό,

Σε μονοπάτι ωκεανό,

Στου νου την οικουμένη.

Μ’ ένα γαλάζιο συνειρμό,

Συνδυασμού τρελό ρυθμό,

Στα ύψη φτερουγίζουν·

Κι’ όσο ανεβαίνουν πιο ψηλά,

Κι η σκέψη τους ανθοβολά,

Τα μάτια τους σπιθίζουν!

Ως Αργοναύτες τ’ ουρανού,

Με νέου Οδυσσέα νου,

Τις Χάρυβδες λυγάνε.

Υψιπετώντας ως αϊτοί,

Με φως, τιμή και μ’ αρετή,

Τις Σκύλες αψηφάνε.

Με πιόνια κι’ όλο το στρατό

Πλέκουν το πνεύμα δυνατό·

Τον άνεμο ιππεύουν·

Δεξά, ζερβά, μπροστά, ψηλά,

Τη νίκη ακούν που τους μιλά,

Την πίστη τους θεριεύουν.

Κι’ όταν σειρήνες τους μεθούν

Και Κίρκες φαύλες τους ποθούν

Στου ταξιδιού τη ζάλη,

Πυξίδα έχουν ιερή·

Βάζουν τη ρότα σταθερή

στου χρέους τ’ ακρογιάλι!

Τ’ όνειρο παίρνει ανασαιμιά

Για της τιμής το νόμο·

Μ’ ασπίδα τον Αυγερινό

Κι’ ακόντιο τον ουρανό

Στου λυτρωμού το δρόμο.

Μα κι’ αν γνωρίσουν τον λιμό

Στης ήττας τον πικρό καημό,

Τ’ όνειρο δεν πεθαίνει·

Για της Ιθάκης τα κλωνιά

Ανοίγουν πάλι τα πανιά

Με φως ευλογημένοι!

Και προχωρούνε σταθερά·

Το πνεύμα τώρα δε χωρά

Μες στη μικρή σκακιέρα·

Θέλουν στου κόσμου την πηγή

Να φτιάξουνε μια νέα αυγή

Και μια καινούργια μέρα!!

                1.             Χωρίστε τις λέξεις: "κρυφτό", "νοσταλγία", "κάμπος", "έγκυρος", "τζιτζίκι", "καλυμμένα", "πάντα", "αγκάθι", "άλλος", "θάρρος", όπως στη λέξη που ακολουθεί: "πη-γαί-νω".

                                α.             …………………………………

                                                Βαθμοί 0,2              Βαθμολογία…….

                                β.             …….…………….……………..

                                                Βαθμοί 0,2              Βαθμολογία…….

                                γ.             …………………………………

                                                Βαθμοί 0,2              Βαθμολογία.........

                                δ.             …………………………………

                                                Βαθμοί 0,2              Βαθμολογία.........

                                ε.             …………………………………

                                                Βαθμοί 0,2              Βαθμολογία.........

                                στ.           …………………………………

                                                Βαθμοί 0,2              Βαθμολογία.........

                                ζ.             …………………………………

                                                Βαθμοί 0,2              Βαθμολογία.........

                                η.             …………………………………

                                                Βαθμοί 0,2              Βαθμολογία.........

                                θ.             …………………………………

                                                Βαθμοί 0,2              Βαθμολογία.........

                                ι.              …………………………………

                                                Βαθμοί 0,2              Βαθμολογία.........

Ο σωστός χωρισμός των λέξεων είναι: "κρυ-φτό", "νο-σταλ-γί-α", "κά-μπος", "έ-γκυ-ρος", "τζι-τζί-κι", "κα-λυμ-μέ-να", "πά-ντα", "α-γκά-θι", "άλ-λος", "θάρ-ρος".

Απάντηση και μάλιστα ολόσωστη πέρνοντας άριστα, απέστειλε μόνο μια σκακίστριά μας η μαθήτρια Γ΄ Δημοτικού Πλέτσια Κωνσταντίνα.

Ελπίζουμε στην κατανόηση των φίλων μας για τον αργό ρυθμό ενημερώσεως της ιστοσελίδας. Αυτό οφείλεται στην έλλειψη εμπειρίας μας σε θέματα διαδικτύου και ειδικά στο χειρισμό των ιστοσελίδων. Εκτιμούμε ότι σε λίγο καιρό θα έχουμε καλύτερη ροή ενημέρωσης.

Σας ευχαριστούμε!

Οδυσσέα Ελύτη

Από το Άξιον Εστί:

ΤΗ ΓΛΩΣΣΑ ΜΟΥ ΕΔΩΣΑΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ

Τη γλώσσα μου έδωσαν ελληνική.

το σπίτι φτωχικό στις αμμουδιές του Ομήρου...

Μονάχη έγνοια η γλώσσα μου στις αμμουδιές του Ομήρου...

Εκεί σπάροι και πέρκες

ανεμόδαρτα ρήματα

ρεύματα πράσινα μες στα γαλάζια

όσα είδα στα σπλάχνα μου ν' ανάβουνε

σφουγγάρια, μέδουσες

με τα πρώτα λόγια των Σειρήνων

όστρακα ρόδινα με τα πρώτα μαύρα ρίγη...

Μονάχη έγνοια η γλώσσα μου, με τα πρώτα μαύρα ρίγη...

Εκεί ρόδια, κυδώνια

θεοί μελαχροινοί, θείοι κ' εξάδελφοι

το λάδι αδειάζοντας μες στα πελώρια κιούπια.

Και πνοές από τη ρεμματιά ευωδιάζοντας

λυγαριά και σχίνο

σπάρτο και πιπερόριζα

με τα πρώτα πιπίσματα των σπίνων

ψαλμωδίες γλυκές με τα πρώτα-πρώτα Δόξα Σοι...

Μονάχη έγνοια η γλώσσα μου, με τα πρώτα-πρώτα Δόξα Σοι!..

Εκεί δάφνες και βάγια

θυμιατό και λιβάνισμα

τις πάλες ευλογώντας και τα καριοφίλια

στο χώμα το στρωμένο με τ' αμπελομάντιλα ,

κνίσες, τσουγκρίσματα

και Χριστος Ανέστη

με τα πρώτα σμπάρα των Ελλήνων!

Αγάπες μυστικές με τα πρώτα λόγια του Ύμνου...

Μονάχη έγνοια η γλώσσα μου, με τα πρώτα λόγια του "Υμνου !..